1945 წლის 9 მაისს საბჭოთა კავშირში შემავალმა ქვეყნებმა მეოცე საუკუნის ყველაზე სასტიკი მოვლენის – მეორე მსოფლიო ომის დასასრული და ფაშიზმზე გამარჯვება იზეიმეს. ამ დღესთან დაკავშირებით სინემანია გთავაზობთ 10 შესანიშნავ ფილმს:
დღევანდელი კოლექცია, პირველ რიგში, რეზო ჩხეიძის ფილმით – ჯარისკაცის მამა უნდა დავიწყოთ. სერგო ზაქარიაძემ შვილის საძებნელად ომში წასული მამის როლით დაუვიწყარი გმირი შექმნა და ერთ-ერთი საუკეთესო პერსონაჟი აჩუქა ქართულ კინოს.
მეორე მსოფლიო ომი. იტალია. საკონცენტრაციო ბანაკში მოხვედრილი ოჯახი. სასტიკი რეალობისგან დასაცავად, მამა შვილს არწმუნებს, რომ ყველაფერი, რაც მათ გარშემო ხდება, თამაშია, რომელსაც ის მოიგებს, ვინც ზედამხედველებს თვალში არ მოხვდება…
მეორე მსოფლიო ომის თემაზე შექმნილი ერთ-ერთი ყველაზე ადამიანური ფილმი. ფილმი, რომლის მიზანიც ადამიანის სიცოცხლის უმაღლეს ღირებულებად წარმოჩენა იყო, და თუ მაყურებელთა და კრიტიკოსთა შეფასებებს გავითვალისწინებთ, ეს სტივენ სპილბერგმა ნამდვილად შესანიშნავად მოახერხა.
კრისტოფერ ნოლანის შთამბეჭდავი ფილმი მოგვითხრობს დიუნკერკის ევაკუაციის ისტორიას, რომელიც 1940 წელს მოხდა. ფრანგულ-ბრიტანული არმია დიუნკერკის სანაპიროზე აღმოჩნდა გამომწყვდეული. ფილმში მათი გადარჩენისთვის ბრძოლაა ასახული: სანაპიროზე, ზღვასა და ჰაერში.
ფილმი მოგვითხრობს მეორე მსოფლიო ომის ერთ-ერთ უმთავრეს – სტალინგრადის ბრძოლაზე. არავინ იცის, თუ როგორ განვითარდებოდა მოვლენები, 1941 წელს საბჭოთა ჯარებს ეს ბრძოლა რომ წაეგოთ…
ტერენს მალიკის სურათი ნათლად გვიჩვენებს, თუ როგორ ზეგავლენას ახდენს ომი ადამიანის ფსიქიკაზე, როგორ შეიძლება რეალობამ მნიშვნელობა დაკარგოს და ერთადერთი მამოძრავებელი ძალა – თვითგადარჩენა გახდეს.
ელემ კლიმოვის ეს ფილმი ომის თემაზე შექმნილი ერთ-ერთი ყველაზე შემზარავი სურათია, რომელიც ძალიან რეალისტურად აღწერს ომის სისასტიკეს. რეჟისორის თქმით: ის, ვინც თავის საშინელ წარსულს ივიწყებს, მისი გამეორებისთვისაა განწირული.
რომან პოლანსკის ფილმი ებრაელ-პოლონელი პიანისტის, ვლადისლავ შპილმანის რეალურ ისტორიას ასახავს. პიანისტი მეორე მსოფლიო ომის დროს ვარშავის გეტოში იმალება და თვითგადარჩენისთვის იბრძვის. ედრიენ ბროუდის ბრწყინვალე შესრულებამ ფილმი სრულიად დაუვიწყარი გახადა.
1942 წელი. გერმანია საზღვაო ძალების სრულ მობილიზაციას აცხადებს. ყოველდღიურად ათასობით წყალქვეშა ნავი მიემართება ინგლისური, ამერიკული და რუსული ხომალდების გასანადგურებლად.
მიუხედავად იმისა, რომ ფილმის სიუჟეტი მეორე მსოფლიო ომის დროს არ ვითარდება, ის ფაშიზმის რაობას და მის შედეგებს იკვლევს. სიუჟეტის ცენტრში ადოლფ ეიხმანია – პასუხისმგებელი მილიონობით ებრაელის სიკვდილზე. ეიხმანის სასამართლო პროცესები ტელევიზიით უნდა გადაიცეს. რეჟისორი, რომელიც პროცესებს იღებს, ცდილობს, მის სახეზე სინანულის განცდა დაიჭიროს – ნიშანი, რომ ამ სასტიკი მკვლელის უკანაც ადამიანი დგას.